සිංහල බ්ලොග් අවකාශයේ නැගී එන බ්ලොග්කරණය

Tuesday, July 12, 2011
දිනය: 2011-06-12
වේලාව : පස්වරු 8.30


මොකක්ද මේ දවසකුයි වෙලාවකුයි දාල තියෙන්නෙ.. ආ...........
මේ කියන්න යන්නෙ ඔයාල හැමෝම දන්න බ්ලොග් එකක් ගැන
ඒ තමයි සිතුවිලි පවුර
සිතුවිලි පවුර පටන් ගත්තෙ ඔන්න ඔය උඩ දාලා තියෙන දවසෙ උඩ දාල තියෙන වෙලාවට..
බොලේ... ඒ කියන්නෙ සිතුවිලි පවුරට මාසයක් සම්පුර්ණයි නේ..
සිතුවිලි පවුරට මාසයක් සම්පූර්ණ වෙන මොහොතෙ අපි හදන්නෙ ආපු ගමන් මග දිහා ආපහු හැරිලා බලන්න

මම මෙහෙමයි මහත් උනේ








මගේ මහතද කෙට්ටුද කියලා මාව දැකලා තියෙන අය හොද හැටි දන්නවනේ. එදා දුමී අයියාගෙ හමුවෙදි හසී ගෙන් සහ සිහින ගෙන් බලවත් ඉල්ලීමක් ආවා මහත් වෙන්න උපදෙස් ටිකක් දෙන්න කියලා සමහරු නම් කිව්වේ මගේ පිගාන ඉල්ල ගන්න කියලා මම කන පිගානෙ කෑවා කියලා මහත් වෙන්නේ නෑ අෆ්ෆා මම දැන් මේ කියන උපදෙස් ටික අකුරටම පිළිපැද්දොත් නම් අනිවා මහත් වෙනවා. මම රැකියාවක් නොකරන කාලේ තමා මේ අත්හදා බැලීම් කලේ.

මේක නියමාකාරයෙන් කරන්න ඕනි නම් අඩුම ගානේ මාස තුනක්වත් ගෙදර ඉන්න ඕනි හසීට නම් මේක හොදට ක්‍රියාත්මක කරන්න පුලුවන් වේවි.ඔන්න එහෙනම් අපි උපදෙස් මාලාවට යමු.

අපි සොබා දහමේ දරුවෝ නෙවෙයිද ?


අපි වැඩ කල නගරේ තිබුනේ මේ අරාබි රටේ ඇතුලේ නිසා කාන්තාරයේ උපරිම උණුසුම තිබුන අඩුවක් නැතිව.මේ වැඩ පොලේ වැඩිදෙනෙක්  වැඩ කෙරුවේ ගිනිගහන  අවුවේ සහ ගිනිගත් වායුව මැද්දේ. හරියට පාන්  පෝරණුවක් ලඟට වෙලා ඉන්නවා වගේ ..රෑට අවුව නැතත් උෂ්ණය එහෙමමයි.. . වාහන එලවන එක දොඹකර පදවන එක වගේම තව බොහොම රාජකාරි කරන්න තිබුනේ දැඩි අවු රශ්මියෙන් පීඩා විඳිමින් තමයි.
සාතිර්  කියන්න අපේ කොම්පැනියේ වැඩකරපු රියදුරා  . වයසින් මෝරපු මේ මනුස්සයාගේ වයස හැටක් විතර ඇති.. අරාබි කාරයෝ හරිම ආඩම්බර ජාතියක්. සාතිර් අනිත් අරාබි   කාරයෝ වගේ ආඩම්බර මිනිහෙක් නෙවෙයි. ඉංග්රීසි කතා කරන්න පුළුවන් නිසා මගේ සේවයේ  මුල්   කාලයේදී   රියදුරා හැටියට වැඩ කලෙත් එයා. ඊට අමතරව දවස පුරාම නොයෙකුත් සේවකයන්  එහා මෙහා ගෙනයාම එයාගේ රාජකාරිය.. දිවා රෑ වැඩ කරන මේ වැඩපොළේ රාත්රී සේවය දවසට මම මේ මනුස්සය එක්ක බොහොම දිග වෙලාවල් කතා කර කර ඉන්නවා. 

බලාපොරොත්තුව

දවසක් දෙකක්
නෑ
දෙවසරක්
මම බලන් උන්නා..

ඉඩෝරයට ඉරි තැලිලා ගිය
හද විලට
වැහි වැටෙන තෙක්...

ආයිමත්
ආදරය වපුරන්න

භයංකාර රාත්‍රියක් - 2

කලින් ලිපිය මතකයි නේ..


ඊට පස්සේ අපි අපේ ගෙවල් ලඟම තිබුනු රංජිත් අංකල්ලගේ ගෙදර ගියා. ලඟ කිව්වට මීටර් 100 - 150 ක් විතර යන්න තිබුණා. ඒත් වෙන කරන්න දෙයක් තිබුණෙ නෑ. අම්මා කියන දේට එකඟ වෙනවා ඇරෙන්න මොනවා කරනවද කියන එක තීරණය කරන්න මට වත් අක්කට වත් තේරුමක් තිබුණේ නෑ.

රංජිත් අංකල් කියන්නේ අපේ අප්පච්චිගේ සහායක නිලධාරියා. අපි එහෙට ගිහිං අංකල්වත් එක්කගෙන ෆැක්ටරිය පැත්තට යන්නයි මුලින් හිතුවේ. ඒත් මගේ අම්මා පස්සේ අංකල්ට ඉන්න කියලා අපි දෙන්නා (මායි අම්මයි) විතරක් යන්න තීරණය කළා.

අක්කව එහේ තියලා අපි දෙන්නා ඇවිදගෙන ගියා ඇට කළුවරේ....
අපි පඩිපෙල ගොඩවෙලා මහපාරට එනවත් එක්කම පාර අයිනේ අවියක් අමෝරාගෙන හිටපු කෙනෙක් කතා කළා.

පි‍ටු පෙරලපු ගාන