මූඛ දුර්ගන්ධය-ඔබ අන් අය හා එක්ව කටයූතු කිරමේදී ඔබටත් ගැටලුවක්

Monday, August 1, 2011
ලාංකීයන් වශයෙන් අප අතර සිටින ගොඩක් දෙනෙකුට ඇති ගැටලුවක් තමයි මූඛ දුර්ගන්ධය. මෙය අපි ව්‍යාහාර කරන්නේ කට ගඳ ගසනවා කියලා. ගෙදර දොරේදී, මග තොටෙදී, රැකියා ස්ථානයේදී අපි එකිනෙකා හා සමීපව කටයූතු කරන විට මූඛයෙන් නිකුත් වන දුර්ගන්ධය නිසා බොහෝ දෙනෙක් එවැනි පූද්ගලයන්ව පිළිකුල් කරනවා. මෙය ඔබ අන් අය හා එක්ව කටයූතු කිරමේදී ඔබටත් ගැටලුවක්. නමූත් බොහෝ දෙනෙක් මේ නිසාවෙන් කනස්සල්ලෙන් ජීවත් වෙනවා මිස මෙම රෝගී තත්ත්වයෙන් මිදීමට සිතන්නේ නැහැ.


මූලින්ම මූඛ දුර්ගන්ධය නොහොත් කට ගඳ ගැසීම ඇතිවීමට බලපාන හේතු මොනවාදැයි සොයා බැලීම වැදගත්. ආහාර ගැනීමෙන් පසූ මූඛය නොසෝදා සිටීම, ආහාර කැබලි දැත් අතර සිරවී පල්වීම, දිව නිසියාකාරව පිරිසිදුව තබා නොගැනීම, දත්වල කාරම් බැදීම, දිරාගිය එහෙමත් නැතිනම් පණූවන් කණ දත් කොටස්වල ආහාර සිරවීම, වීදුරුමස් රෝග, උදරයේ ඌෂ්ණය ආදී හේතු නිසාවෙන් මූඛය ගඳ ගහනවා.

සමහර දත් ආශ්‍රිත ආබාධ තියෙන බොහෝ දෙනෙක් කියන දෙයක් තමයි උදේ හවස ම දත් මදිනවා ඒ වූණාට කට ගඳ ගහනවා කියලා. කොහොම වූණත් දත් මැද්ද පමණින්ම මූඛ රෝග සූව වෙන්නේ නෑ. මේ සඳහා නිවැරදි වෛද්‍ය ප්‍රතිකාර ගත යූතුයි.

දත් කියන්නේ ඔබේ ශරිරයට අවශ්‍යයම දෙයක් නිසා මූඛය සම්බන්ධ රෝගවලින් දුරස්වීමට ඔබ සිතාගන්න. මෙහිදී නිතිපතා උදේ හවස දත් මදින්න. දත් ආශ්‍රිත දිරායාම්, මැලියම්, බූලත් කහට බැදී ඇත්නම් වහා ඒවා ඉවත් කිරමට දත් පිරිසිදු කරන්න. දන්තශල්‍යගාරයකට ගොස් ඔබේ දත් පිරිසිදු කරගන්න. දිරාගිය දත් ඇත්නම් ඒවා පූරවා පිරිසිදු කරන්න. ඖෂධීය බෙහෙත් වතුරෙන් හෝ ලුණූ වතුරෙන් කට සේදීම ඉතාම හොඳයි. බොහෝ අවස්ථාවල උදරයේ ඇති උෂ්ණාධිකකම නිසාත් මූඛයෙන් දුගඳ නිකුත් වෙනවා. මේ නිසා විරේක බෙහෙත් ගැනීමත් ඉතාම යෝග්‍යයි.

මූඛ දුර්ගන්ධය වළක්වා ගැනීමට නිවසේදී කළ හැකි ප්‍රතිකාර දෙකක් ඔබට ඉදිරිපත් කරනවා.ඉන් පළමූවැන්න දත්්් මැදීම සඳහා සකසන ලද ඖෂධීය දන්තාලේපයකි. පිලමූල්, අරළු, පූවක් මූල්, මූණමල්පොතු, යන ද්‍රව්‍ය සමප්‍රමාණ ගෙන හොඳින් කුඩූ කර වියලා තබා උදේ සවස එම කුඩූවලින් දත් මදින්න.


දෙවනූව දත් මැදීමෙන් පසූ මූඛය සේදීමට ඖෂධීය බෙහෙත් දියරයක් ඉදිරිපත් කරනවා. අරළු, බූළු, නෙල්ලි, පිලමූල් සීිනක්කාරම් හොඳින් තම්බා මූඛය සේදීම කරන්න. මෙය මූඛයේ දුර්ගන්ධය සමනය වීමට වගේම දත් ආරක්ෂා කිරමට ද කදිම ඖෂධයකි.



මුලාශ්‍රය : http://www.sinhalamag.com

තනිකමට....

ජීවයක් නැති වන බිමෙක
ඉන්නවා මම මග බලන්
මසිත හොරකම් කල මගේ රැජින
ඇවිත් ජීවය දෙන තුරා //

දිවා රැ මම සෙවූ රුව ඔබේ රුව බව හැඟෙනවා
ඔබ ලබන්නට සැමදා පෙරුම් පුරමින් ඉන්නවා
සිහිනයෙන් ඔබ හැමදාම විත් මගේ හිස පිරිමදිනවා
ඔය උකුලෙ හිස තබන් ඉන්නද සුසුදු වත දෙස බල බලා

ජීවයක් නැති…

හිතේ ලතැවුල නිවන්නට මගෙ ලඟට ඔබ එන සැටි බලන්
කල්පයක් වුව බලන් ඉන්නම් සමවැදී ඔබ ගැන සිතින්
ඉවසන්න බැහැ සිනාසෙනවා පෙම්බරෙක් ඔබ අත අරන්
මගේ වෙන්නට පතනවා මම සැම භවයක අතිනත අරන්

ජීවයක් නැති…

විභාගයට තවදවස් 06 යි.දැන් දැන් මගේ හිතට මහා බරක් දැනෙන්න පටන් අරගෙන..

විභාගයට තවදවස් 06 යි.දැන් දැන් මගේ හිතට මහා බරක් දැනෙන්න පටන් අරගෙන එක කවදාවත් නොහැගුනු අමුතුම සිතුවිල්ලක්...විභාගයෙන් පස්සේ මොකද්ද කරන්නේ, මම හිතන්නේ නෑ මට කැම්පස් යන්න පුලුවන් කියල මොකද මම මහා බුද්ධිමතෙක් නොවන නිසා....මම සමහර විට පාස් වෙයි සමහර විට ෆේල් වෙයි එත් මට එක නෙවෙයි තියන ප්‍රශ්ණය මම ඊට පස්සේ කරන්නේ මොකක්ද ? මට රස්සාවක් කරන්න පුලුවන් වෙයිද ? රස්සාව කියන වචනයත් මට මහ අමුත්තක් ඇතිකරන දෙයක් මීට කලින් මම කිසිම රස්සාවක් කරලනෑ,මට හිතාගන්න බෑ මම කරන්න ඔන දෙය මොකක්ද කියලා,මොකද දැන් මට හිතෙනවා මම හැමදාටම පොඩි දරැවෙක් වෙලා හිටියානම් හොදයි කියලා.....
මට ඉස්සරහට ඉටුකරන්න ගොඩක් වගකිම් තියන බව දැන් මට නිකමට වගේ හිතෙනවා.මොකද හැම දාම ගෙදරින් කන්න බෑ ...තව ටික කාලෙකින් ගෙදරට කන්න හොයාගෙන එන්න වෙන්නේ මට මොකද මම තමයි පවුලේ එකම වැඩිමල් පිරිමි ළමයා...මේ ඔක්කොම දෙවල් ඩබල් වෙනවා නoගි ගැන හිතනකොට එයත් දැන් ටික ටික දැනුම් තේරැම් තියන වයසට එනවා..මේ ඔක්කොම මාව අවුල් කරනවා.....මට දැන් හිතෙනවා මම කොල්ලෙක් නොවේ කෙල්ලෙක් වුනානම් හොදයි කියලා මොකද මාව බදින එකා මට කන්න ගෙනත් දෙනවා අඩුපාඩු බලනවා එත් දැන් මොකද මේ වෙලා තියන ගිණි විජ්ජුම්බරය ,සේරම ප්‍රශ්ණ මාව කනවා හිතා ගන්න බෑ මොකද කරන්නේ කියලා.
බැරි වෙලාවත් මම පෙල් වුනොත් හැම දෙනෙක්ගෙම රැවුම් ගෙරවු මැද පැදුරටත් නොකියා යන්න තමයි වෙන්නෙ...එහෙම උනොත් කිසිම දෙයක් ඉතිරි වෙන්නෙ නෑ මට මාව ඇරෙන්න..පොඩි කාලේ අපි කොච්චර හින මවනවද ..මම කවද හරි ඉන්ජිනේරැවෙක් වෙනවා ...මම කවද හරි දොස්තර කෙනක් වෙනවා....පුහ් රෙද්ද තමයි මට එහෙම කියන පොඩි උන්ට ටොක්කක් අනින හිතෙනව...මොකද කවුද දන්නේ දොස්තර කෙනේක් තියා කොන්දොස්තර කෙනෙක් වත් වෙන්න පුලුවන් වේවිද කියලා.....මොකද හින අපිව ජිවත් කරනවා..එවගෙම හිනයකට පුලුවන් අපිව පිස්සු වට්ටන්න....මොකද මට දැන් හිතෙනවා මගේ සෙරම හින කුඩුවෙලා යයිද කියලා....
මට ජිවිතය ගැන මාර බයක් දැනෙනවා..මම හැම පැත්තෙන්ම හිරවෙලා කියලා හැගෙනවා..ඉස්සරහට මොකක් වෙයිද කියලා හිතෙනවා......මොකද කව්දාවත් මම සැබෑ ජිවිතයට මුහුණ නොදිපු නිසා මට හැම දාම වෙලාවට කන්න ලැබුනා බොන්න අදින්න මේ සේරම මගේ දෙපා ලග තිබුනා නමුත් මම කවදාවත් කල්පනා කරේ නෑ මේවා මට ලැබුන හැටි..මොකද අඩුවක් පාඩුවක් නොවුනු නිසා එත් එ ගැන කල්පනා කරන්න දැන් කාලය ඇවිත්..ඉස්සර වගේ පිස්සු කෙලින්න බැරි වේයි,පස්ස පැත්තට ඉර එලිය වැටෙනකම් නිදාගන්න බැරිවෙයි...එත් කමක් නෑ කොහොම හරි ජිවිතයට මුහුන දෙන්න ඉගෙන ගන්නවා..ගෙදරටත් මේ මහා පොලොවටත් බරක් නොවි ජිවත් වෙන්න දැන් ඉදන් හිතා ගන්නවා..මේ ගැන මට කාත් එක්කවත් කතාකරන්න බැරිනිසා ඔන්න ලියලා දැම්මා..මෙතන ඉන්න අය ගොඩක් අයියල අක්කලා...ජිවිතය ගැන ගොඩක් දෙවල් දන්න කියන අය ඔය කට්ටියගේ අදහස් මට ගොඩක් වටිනවා.............

පි‍ටු පෙරලපු ගාන