සකි සඳ නුඹට

හිරුත් සඳුත් නැති ලෝකෙක
මන් තනි වූදා
පහන් තරුව විලසින් නුඹ
පාර කියූදා
සත්තයි මිතුරේ නුඹ මට

සොයුරෙකු වූවා

ගලායන්න ජීවිතයට රිසි අයුරින්ම
තැවුනේ නෑ දුක් කරදර ආවත් නිතර
සින සිසී හැම නිතරම මා ලඟ උන්න
නුඹ කල පින් බොහොම වැඩියි නිවනට යන්න

ලෙඩ දුක් නම් අපමන බැව් මා හා කීවා
දරාගන්න බැරි උන තැන රහසින් හැඩුවා
මරණය අභියස සිටියත් නොහඩන් කීවා
පුන්චි යෙහෙලියයි නුඹ මගෙ අවසන කිවා

පිය වුන ඔය ඇස් දෙක නෑ ආයෙ ඇරෙන්නේ
වෙනදා මෙන් නුඹේ සිනා නෑ සවනට ඇසෙන්නේ
අත් අල්ලන් ඇවිදින්නට නෑ ආයෙම ලැබෙන්නේ
නොකියා ගියත් සසර මගේ එතෙර වෙන්න පතන්නේ
                                                                                       
හිම හන්සි