බඩගින්න

"කොයින් ද ඔය පිහාටු?"

"තුන් දෙනෙක් මැරුවා මෙන්න සයිස්එක" මල්ලී අතින් ප්‍රමානය පෙන්වීය. අප ජීවිතයට ම තවම කුකුල් මස් රස බලා ඇත්තේ එක ම එක දවස ය. චාන්දනීගේ මඟුල්දා අපට කටු වැඩි වන්නට කුකුළු මස් ද ඇතිව බත් දීසියක් එවා තිබිණි.

රිදී නිමනය
කරුණාසේන ජයලත්
197 පිටුව

වැඩකරන දවස් වල උදේටයි දවල්ටයි කන්න කඩේට ගියාම විවිදාකාර අය මුණගැහෙනව. සමරෙක් ඇවිදින් හිතේ හැටියට කෑම අරන් කැවත් සමර උදවිය කන්නේ බොහෝම සුළු දේවල් ටිකක් ඇත්තටම ඒ ඔවුන්ට කන්න බැරි නිසා නම් නොවෙන බව බැලු විගසම තේරුම් යනවා. දවල් කන වෙලාවට බනිස් ගෙඩියක් කා ප්ලේන්ටියක් බොන්නේ බත් කන්න බැරි නිසාද නැත්නම් බත් එකේ මිල සාක්කුවට දරන්න නොහැකිවීමද කියන එක දන්නේ ඔවුන් පමණයි.

උදේ කැම වේල ඉඳිආප්ප 10ක් සහ පොල් සම්බෝල වලින් සැහීමකට පත්වෙන නැත්නම් ප්ලේන්ටියක් විතරක් බොන අය සුව පහසු ඒ සී කාමරවල රැකියාවල් කරන අය නෙමෙයි. ඔවුන් බහුතරයක් කුලී වැඩ කරන දවසම ශරීරය වෙහෙසා වැඩ කරන අය. ඉස්සර කොළඹ වැඩ කරන කාලේ අතේ මුදල් තිබිලත් බත් කන්න කම්මැලි කමට සහ විනෝදයට වගේ දවල්ට බනිස් සහ කෙසෙල් ගෙඩි කන අය දැකලා තියෙනවා. ඒ ඇරෙන්න බත් වෙනුවට ඊටත් වඩා වියදමක් දරලා වෙනත් කෑම වර්ග කන අයත් ඉන්නවා. ඒත් මේ වට පිටාවේ නම් එහෙම කරන්නේ මුදල් නැති කමටම මිසක් වෙන කිසිම හේතුවක් නිසා නම් නෙමෙයි.

ගෙදරදී බඩ කටපුරා කාලා කෑම විසී කරන වෙලාවට නැත්නම් කෑම රස නැහැ කියල බෙදා ගත්ත බත් එක වීසි කරනකොටවත් අපිට කවදාවත් හිතෙන්නේ නැහැ මේ ලෝකේ තව කී දාහක් දෙනා ඒ වෙලාවට කන්න බත් ඇටයක් නැතුව බඩගින්නේ පීඩා විඳිනවද කියලා. ඉහත උපුටනය තියන පොතේ ප්‍රධාන චරිතය කන්න නැතුව ඉන්න හැටි ගැන තියෙන විස්තර නවකතාවක තියෙන දේවල්ම නෙමෙයි හැබෑලෝකේ ඊටත් වඩා පිඩා විඳින අය ඉන්නවා ඇති අපේ ඇස නොගැටුනාට.

මෙතෙක් කාලෙකටනම් කන්න යන්න කම්මැලි කම නිසා හෝ වැඩක් යෙදීම නිසා හැර අතේ මුදල් නොමැති වීම කියන කාරණය නිසා මන් බඩගින්නේ ඉඳලා නැහැ ඒක නිසා බඩගින්න කියන එක මගේ ජීවිතේට දුෂ්කර දෙයක් හැටියට අද වෙනකම් මට දැනිලා නැහැ ඒත් අපේ වට පිටාවේ බොහෝ දෙනෙක් පිටතට නොකිව්වට බඩගින්නෙන් පීඩා විඳින බව නම් රහසක් නෙමෙයි. අපි හැම වෙලේම අපිට ලැබිලා තියෙන දේවල් ගැන සතුටු නොවුනට ලෝකේ අනික් අයත් එක්ක බැලුවම අපි හැබෑවටම වාසනාවන්තයි කියලා මට හිතෙන්නේ.